در آموزش‌های قبلی مجله ریسمونک ، با نحوه کار موتور استرلینگ و انواع موتور استرلینگ آشنا شدیم. در این آموزش، روش ساخت موتور استرلینگ را شرح می‌دهیم.
موتور استرلینگ توسط شخصی به نام رابرت استرلینگ اختراع شد. استرلینگ در ۲۵ اکتبر ۱۷۹۰ به دنیا آمد. او روحانی و مهندس بود. استرلینگ در سال ۱۸۱۶ پس از چندین تلاش قبلی برای ساخت موتور هوا، موتور استرلینگ را به ثبت رساند. حق ثبت اختراع او روی برخی از قطعات متمرکز بود که مقداری انرژی باقیمانده را در سیستم نگه می‌داشتند و موجب می‌شد به انرژی کمتر و در نتیجه سوخت کمتری نیاز داشته باشد.
او موتور را برای رقابت مستقیم با موتورهای بخار ساخته بود که در آن زمان نسبتاً خطرناک بودند و در صورت استفاده نادرست ممکن بود منفجر شوند. اگرچه موتور استرلینگ طراحی فوق‌العاده‌ای داشت و فکر زیادی در مورد موتور شده بود، موتورهایی که استرلینگ و برادرش ساختند به دلیل برخی از محدودیت‌های مواد غیرقابل اعتماد بودند و همین امر مجوب می‌شد موتورهای بخار قابل اعتمادتر و ایمن‌تر باشند. استرلینگ بدون اینکه بداند امروزه چگونه از موتورش استفاده خواهد شد، از پیگیری این ایده دست کشید.
اجزای موتور استرلینگ
چند مدل مختلف از موتورهای استرلینگ وجود دارد که یک نوع خاص را که به عنوان موتور استرلینگ جابه‌جاشونده شناخته می‌شود، معرفی می‌کنیم. در ادامه، بخش‌های کلیدی این نوع موتور استرلینگ را معرفی می‌کنیم. شکل زیر اجزای اصلی موتور استرلینگ جابه‌جاشونده را نشان می‌دهد.
منبع گرما: منبع گرما جاییی است که موتور تمام انرژی خود را از آن می‌گیرد و این منبع می‌تواند آتش زغال‌سنگ باشد یا آینه خورشیدی که گرمای خورشید را متمرکز می‌کند یا مشابه آن‌ها. اگرچه موتورهای استرلینگ به عنوان موتورهای احتراق خارجی توصیف می‌شوند، اما اصلاً لزومی ندارد در آن‌ها از احتراق (سوزاندن واقعی سوخت) استفاده شود. این موتورها فقط به تفاوت دما بین منبع گرما (منبع انرژی) و سینک (که در آن است) نیاز دارند.
شما می‌توانید با حرارت یک فنجان قهوه، کف گرم دست کسی، یا حتی با یک تکه یخ که برای بسیاری از مردم حیرت‌انگیز است، یک موتور کوچک استرلینگ را راه بیندازید. انرژی خروجی موتور از هرگونه تغییر دما در منبع گرما و هیت‌سینک (گرماگیر) حاصل می‌شود. لازم به یادآوری است که تنها با موتور کوچک استرلینگ که از چیزی شبیه به یک فنجان قهوه تغذیه می‌کند، می‌توانید کارهای بسیار محدودی انجام دهید، فقط به این دلیل که حاوی مقدار نسبتاً کمی انرژی است که بسیار سریع مصرف می‌شود.
گاز: حجم گاز به طور دائم داخل دستگاه در یک سیلندر بسته وجود دارد. این گاز می‌تواند هوای معمولی، هیدروژن، هلیوم یا برخی دیگر از مواد در دسترس باشد که در حین گرم شدن و خنک شدن در چرخه کامل موتور (یک سری عملیات مکرر که طی می‌کند) گاز باقی می‌ماند. تنها هدف آن انتقال انرژی گرمایی از منبع گرما به سینک حرارتی، تغذیه پیستون که دستگاه را هدایت می‌کند و سپس بازگشت مجدد برای برداشتن مقدار بیشتری است. گازی که حرارت را جابه‌جا می‌کند، گاهی «سیال عامل» (Working Fluid) نامیده می‌شود.
گرماگیر: سینک حرارتی محل سرد شدن گاز گرم قبل از بازگشت به منبع گرما است. این بخش معمولاً نوعی رادیاتور (قطعه‌ای فلزی با پره‌های متصل) است که گرمای اضافه را به اتمسفر منتقل می‌کند.
پیستون‌ها: انواع مختلفی از موتورهای استرلینگ وجود دارد، اما همه آن‌ها دارای دو پیستون هستند. این یکی از واضح‌ترین مواردی است که آن‌ها را از موتورهای دیگر متمایز می‌کند. در یک طرح مشترک به نام موتور استرلینگ دوپیستونی (یا آلفا)، دو پیستون و سیلندر یکسان وجود دارد و گاز بین آن‌ها رفت و برگشت کرده، قبل از تکرار چرخه گرم و منبسط می‌شود، سپس سرد و فشرده می‌شود.
در طرح دیگر، به نام موتور استرلینگ جابه‌جاشونده (یا بتا)، یک پیستون کاملاً داخلی به نام جابه‌جاشونده (سبز) وجود دارد که وظیفه آن انتقال گاز بین منبع گرما و سینک حرارتی است. برخلاف پیستون معمولی در موتور بخار، جابه‌جاشونده بسیار راحت جا می‌افتد (فضای کمی بین لبه پیستون و دیواره سیلندر وجود دارد) و گاز هنگام حرکت به جلو و عقب در اطراف آن جریان می‌یابد. یک پیستون (آبی تیره) نیز وجود دارد که محکم در سیلندر قرار می‌گیرد و انبساط گاز را به کار مفیدی تبدیل می‌کند که موتور را در حال حرکت قرار می‌دهد.
در موتورهای استرلینگ بزرگ‌تر، پیستون کار معمولاً دارای یک چرخ طیار یا فلایویل بزرگ است که باعث ایجاد شتاب و عملکرد راحت دستگاه می‌شود. پیستون کار و پیستون جابه‌جاشونده هر دو دائماً در حال حرکت هستند، اما با یکدیگر خارج از گام (یک‌چهارم چرخه یا ۹۰ درجه خارج از فاز) هستند. آن‌ها از یک چرخ توان می‌گیرند، اما پیستون جابه‌جاشونده همیشه یک‌چهارم چرخه (۹۰ درجه) از پیستون کار جلوتر است.
مبدل حرارتی: مبدل حرارتی که به عنوان بازیاب نیز شناخته می‌شود، در محفظه بسته بین منبع گرما و سینک حرارتی (گرماگیر) قرار دارد. هنگامی که گاز داغ از کنار بازیاب عبور می‌کند، مقداری از گرمای خود را به بازیاب می‌دهد. وقتی گاز به عقب حرکت می‌کند، دوباره این گرما را جذب می‌کند. بدون بازیاب، این گرما در اتمسفر از بین رفته و هدر می‌رود. مبدل حرارتی کارایی و قدرت موتور را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. برخی از موتورهای استرلینگ دارای مبدل‌های حرارتی متعددی هستند.
عملکرد موتور استرلینگ
برای ساخت موتور استرلینگ ابتدا باید با نحوه کار و بخش‌های مختلف موتور استرلینگ آشنا شویم. موتور استرلینگی که قرار است بسازیم، چند بخش اساسی دارد: فلایویل یا چرخ طیار، پیستون قدرت و پیستون جابه‌جایی وجود دارد. پیستون قدرت چیزی است که انبساط و انقباض سیال عامل را جذب می‌کند. پیستون جابه‌جایی هوا را در داخل موتور حرکت می‌دهد تا آن را گرم یا خنک کند. چرخ طیار تکانه را حفظ می‌کند و موتور را به مرحله بعدی می‌برد، در حالی که پیستون فشاری وارد نمی‌کند یا زمانی که ضعیف‌تر است حرکت می‌کند.
موتورهای استرلینگ یک سیال عامل (هوا) را گرم و خنک می‌کنند تا باعث انبساط و انقباض آن شود و پیستون قدرت را به حرکت در آورد و چرخ طیار را بچرخاند و باعث تغییر موقعیت پیستون جابه‌جایی می‌شود. در این فرایند ۴ مرحله وجود دارد:
- پیستون جابه‌جایی به بالا حرکت می‌کند و هوا به سمت گرم شده رانده می‌شود. با این کار هوا گرم می‌شود.
- هوای گرم شده منبسط می‌شود و پیستون را به بیرون هل می‌دهد و چرخ را می‌چرخاند.
- پیستون جابه‌جایی پایین می‌آید و هوا را به سمت خنک‌تر حرکت می‌دهد.
- هوای خنک شده منقبض می‌شود و پیستون را به داخل می‌کشد و چرخ را می‌چرخاند و باعث تکرار چرخه می‌شود.
مرحله اول: مواد و ابزارهای لازم برای ساخت موتور استرلینگ
مواد لازم برای ساخت موتور استرلینگ به شرح زیر است:
- بطری پلاستیکی ۲ لیتری (یا چیزی شبیه به آن)
- قوطی آلومینیومی
- سیم فولادی گالوانیزه (حدود ۱۶ گیج)
- چوب بالسا (۱/۱۶ اینچ)
- چاپستیک یکبار مصرف یا رولپلاک ۱/۴
- لوله مسی ۳/۴
- چسب دوقلو
- دو بچ اپوکسی (نوع آن مهم نیست)
- چسب قطره‌ای
- چسب سفید
- نوار شفاف
- درپوش چوب چسب (یا چیزی مشابه آن)
- لوله برنجی با قطر داخلی ۱/۱۶ اینچ
- لوله برنجی با قطر خارجی ۱/۱۶ اینچ
- سی‌دی یا دی‌وی‌دی قدیمی
- چند تخته کارت
- روغن یا گریس سبک
ابزارهای لازم برای ساخت موتور استرلینگ عبارتند از:
- قیچی
- چاقوی تیز
- سیم‌چین، دم‌باریک
- گونیا
- خط‌کش
- انبر
- پشم فولادی یا کاغذ ماسه
- اره یا مشابه آن برای برش لوله
یک ابزار اختیاری که در اصل به آن نیاز نداریم، اما واقعاً روند را سرعت می‌بخشد، ابزار چرخشی با برس فولادی است که در صورت امکان می‌توانید از آن استفاده کنید.
نکته دیگری که باید به آن توجه کنید، مقیاس اندازه قطعات و بخش‌های مختلف است که بر اساس اینچ بیان شده است. دلیل این امر این است که اندازه قطعات در بازار معمولاً با این مقیلس شناخته می‌شود.
مرحله دوم: آماده‌سازی قطعات برای ساخت موتور استرلینگ
آماده‌سازی مواد و قطعات را در یک مرحله گنجانده‌ایم، زیرا در غیر این صورت مراحل زیادی وجود خواهد داشت که موجب پیچیدگی کار می‌شود. در ادامه، تصاویر نیز آورده شده‌اند که با کلیک روی آن‌ها می‌توانید جزئیاتشان را با کیفیتی بهتر مشاهده کنید.
۱٫ مانند تصاویر زیر، یک نوار ۱/۲ اینچی از بطری ۲ لیتری را برش دهید.
۲٫ بالا و پایین قوطی را برش دهید و بالا و پایین برش را با قیچی صاف کنید. سپس بدنه قوطی را برش دهید تا یک ورق آلومینیومی بسازید.
۳٫ با استفاده از پشم فولادی یا کاغذ ماسه، تمام رنگ و پوشش شفاف روی ورق آلومینیوم را بردارید.
۴٫ با استفاده از باقیمانده بطری پلاستیکی، به عنوان شابلون، دو دایره را روی ورق آلومینیومی بکشید و دایره‌ها را از خطوطی که علامت‌گذاری کرده‌اید، برش دهید.
۵٫ دو مربع ۱×۱ اینچی از چوب بالسا را جدا کنید.
۶٫ یکی از مربع‌های چوبی را به مرکز CD یا DVD بچسبانید.
۷٫ مرکز CD یا DVD را علامت بزنید و یک سوراخ ۱/۱۶ اینچی ایجاد کنید.
۸٫ مربع دوم را به طرف دیگر CD یا DVD بچسبانید، دوباره مرکز را علامت بزنید و یک سوراخ ۱/۱۶ اینچی ایجاد کنید (این بخش چرخ طیار است).
۹٫ یک تکه ۲ اینچی از لوله را اندازه بگیرید و آن را با اره یا هر ابزار برش مناسب دیگری ببرید و جدا کنید.
۱۰٫ با استفاده از پشم فولادی، کاغذ ماسه یا ابزار مشابه دیگری، لوله (مخصوصاً داخل آن) را جلا دهید.
۱۱٫ با استفاده از بطری پلاستیکی به عنوان شابلون، دو دایره را روی مقوا یا کارتن علامت بزنید و آن‌ها را به اندازه ۱/۱۶ اینچ از داخل خط برش دهید. سپس با چسب آن‌ها را به هم بچسبانید و مرکز دایره را علامت بزنید.
۱۲٫ درپوش یک چسب قدیمی (یا هر چیزی مشابهی) را بردارید و آن را به خوبی با نوار چسب بپیچید تا در لوله مسی هوا محکم قرار گیرد، به گونه‌ای که اصطکاک بسیار کمی داشته باشد. دقت کنید که نحوه قرارگیری باید به گونه‌ای باشد که با مقداری روغن، جاذبه بتواند تمام ۲ اینچ لوله را حرکت دهد.
۱۳٫ یک سیم فولادی ۳ اینچی را برش دهید و یک حلقه کوچک در وسط سیم به گونه‌ای ایجاد کنید که یک سیم دیگر از آن عبور کند. مطمئن شوید که سرهای سیم هر دو در یک جهت هستند. انتهای سیم‌ها را به سمت داخل خم کنید. این کار بعداً به لنگر انداختن سیم در اپوکسی کمک می‌کند.
۱۴٫ یک بچ کوچک از دو قسمت اپوکسی را مخلوط کرده و درپوش را پر کنید. حلقه سیمی را بردارید و پایه‌های آن را داخل اپوکسی قرار دهید، به گونه‌ای که حلقه حدود ۱/۴ اینچ بالاتر از سطح آن باشد. از خلال دندان و هر جسم مناسبی استفاده کنید تا اپوکسی خود را ببندد (این بخش پیستون قدرت است).
۱۵٫ برای برش یک قطعه ۱/۴ اینچی از لوله برنجی با قطر داخلی ۱/۱۶ اینچ و یک قطعه ۴ اینچی از لوله برنجی با قطر خارجی ۱/۱۶ اینچی از چاقو استفاده کنید.
مرحله سوم: ساخت بدنه اصلی موتور
اکنون که همه قطعات را داریم، می‌توانیم آن‌ها را کنار هم بگذاریم و در این مرحله از ساخت موتور استرلینگ محفظه اصلی آن را بسازیم.
مقداری از چسب دوقلو را مخلوط کرده و یکی از صفحات آلومینیومی را به قسمت پایین نوار بطری پلاستیکی بچسبانید.
در حالی که چسب دارد محکم می‌شود، ورق آلومینیومی دیگر را بردارید و مرکز آن را پیدا کنید و یک سوراخ برای لوله ۱/۱۶ ایجاد کنید. از چسب دوقلوی بیشتری برای چسباندن آن در سوراخ استفاده کنید. دقت کنید که لوله با سطح زیرین آلومینیوم هم‌سطح باشد.
دایره مقوایی را بردارید و یک سوراخ ۱/۱۶ اینچی (فقط از طریق ۱ لایه مقوا) در مرکز ایجاد کنید و از چسب بیشتری برای چسباندن لوله برنجی ۱/۱۶ اینچی به سوراخ استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که مقداری از چسب در داخل لوله قرار گیرد تا آن را ببندد. همچنین، اطمینان حاصل کنید که هنگام محکم شدن چسب، لوله عمود بر مقوا باشد. به این قسمت پیستون جابه‌جایی می‌گویند.
بعد از اینکه همه چیز خشک و چسب محکم شد (ترجیحاً روز بعد)، ورق آلومینیومی را با لوله چسبانده شده بردارید و یک نقطه بین مرکز و محیط دایره علامت بزنید و یک سوراخ ۳/۴ اینچی برش دهید. لوله چسبانده شده به پیستون جابه‌جایی را از پایین ورق آلومینیومی، از طریق لوله با قطر داخلی ۱/۱۶ اینچی و از بالا خارج کنید. پس از عبور، قسمت بالایی لوله ۱/۴ را ۹۰ درجه خم کنید.
مقدار بیشتری از چسب دوقلو را مخلوط کنید و کف ورق آلومینیومی را به طرف دیگر بطری پلاستیکی بچسبانید. بخش ۲ اینچی لوله مسی ۳/۴ اینچی را بردارید و آن را روی سوراخ ۳/۴ اینچی ورق آلومینیوم بچسبانید.
چوب غذاخوری (چاپستیک) یا رولپلاک را بردارید و ۴ عدد به قطر آلومینیوم و ۲ عدد به شعاع آلومینیوم ببرید. برای این قسمت می‌توانید از چسب دوقلو یا چسب حرارتی استفاده کنید. قطرها را روی آلومینیوم بچسبانید تا لوله با قطر داخلی ۱/۱۶ اینچ بین دو قطعه قرار گیرد و آن‌ها عمود بر لوله مسی باشند. سپس طول‌های شعاع عمود بر اولین تکه‌های چوب را بچسبانید تا لوله مسی را روی آلومینیوم فشرده و اصطلاحاً ساندویچ کنند. این تکه‌های چوب برای پشتیبانی از آلومینیوم قرار می‌گیرند، زیرا آلومنیوم نازک است و نمی‌تواند تمام وزن و فشارهایی که موتور به آن وارد می‌کند را تحمل کند.
دو چوب بستنی را بردارید و یک انتهای آن را صاف برش دهید و در انتهای دیگر یک سوراخ ۱/۱۶ اینچی به اندازه ۱/۴ اینچ از بالا ایجاد کنید.
سپس چسب دوقلو بیشتری بردارید و آن را به طرفین محفظه بچسبانید تا در هم مقابل قرار گیرند و با لوله‌های ۳/۴ اینچی و لوله‌های ۱/۱۶ اینچی هم‌ردیف شوند. ممکن است مجبور شوید مقداری از آلومینیوم را جدا کنید تا چوب بستنی روی بطری پلاستیکی قرار گیرد.
مرحله چهارم: نصب قطعات پیچیده‌تر موتور استرلینگ
این بخش ظرافت بیشتری دارد و به دقت بیشتری نیاز. یک تکه سیم ۸ اینچی برش دهید و آن را تا جایی که می‌توانید صاف کنید، سپس آن را از سوراخ‌های چوب بستنی رد کنید.
سپس پیستون درپوشی را تا نیمه پایین به لوله مسی ۳/۴ اینچی بچسبانید. فاصله بین حلقه روی پیستون تا سیم معلق را اندازه بگیرید. یک سیم را حدود ۱ اینچ بلندتر ببرید و یک حلقه در یک طرف ایجاد کنید و طرف دیگر را حول پیستون حلقه کنید.
یک تکه سیم دیگر به طول حدود ۴ اینچ ببرید و یک حلقه در دو انتها قرار دهید و شکل Z مانندی را در سیم به وجود بیاورید. یک حلقه را به خم ۹۰ درجه روی میله پیستون جابه‌جایی قلاب کنید و پیستون را تا نیمه بالا ببرید. خم Z را طوری اصلاح کنید که حلقه بالایی در همان ارتفاع سیم معلق باشد.
روی سیم، نقطه‌ای را که مرکز پیستون است مشخص کنید، سپس از هر دو طرف ۱/۸ اینچ علامت بزنید. سیم را از چوب بستنی بیرون بیاورید و آن را ۹۰ درجه روی دو خط ۱/۸ اینچی خم کنید تا یک شکل J مانند به وجود بیاید. سپس ۱/۴ اینچ را از خم به سمت بالا اندازه بگیرید و دوباره آن را ۹۰ درجه خم کنید تا یک بادامک معمولی حاصل شود.
سیم را به چوب بستنی برگردانید و بادامک را روی لوله مسی قرار دهید. سپس نقطه را درست روی میله جابه‌جایی روی سیم و دوباره ۱/۸ اینچ در دو طرف علامت بزنید. سیم را دوباره بیرون بیاورید و علامت‌های ۱/۸ اینچی را ۹۰ درجه خم کنید، این بار خم را عمود بر بادامک اول قرار دهید. سپس ۱/۲ اینچ را اندازه بگیرید و آن را در یک بادامک دوم خم کنید (شاید کمی گیج‌کننده باشد، تصاویر کمکتان می‌کند). قبل از اینکه میل بادامک را دوباره داخل نگهدارنده قرار دهید، اتصالات را روی بادامک‌های مربوطه بلغزانید و حلقه‌ها را محکم کنید تا نتوانند بیرون بیایند، سپس شفت را به سوراخ‌های چوب بستنی برگردانید.
در نهایت می‌توانید چرخ طیار را با کشیدن شفت از سوراخ‌های چوب بالسا به انتهای میل وصل کنید، سیم را ۹۰ درجه خم کنید و از چسب برای چسباندن آن به چرخ طیار استفاده کنید.
همچنین، می‌توانید چیزی را به طرف دیگر سیم که از چوب بستنی بیرون زده است اضافه کنید یا فقط آن را خم کنید تا برخوردی با جسم خارجی به وجود نیاید.
برای تغذیه موتور استرلینگ، می‌توانید از آب جوش برای قسمت پایینی آن استفاده کنید، منتظر بمانید آن قسمت گرم شود و چرخ طیار را بچرخانید. این موتور بسته به نحوه خم کردن بادامک جهت‌دار است، بنابراین اگر چرخش بادامک برایتان سخت است، سعی کنید آن را به سمت دیگری بچرخانید. همچنین می‌توانید از یک شعله کوچک مانند شمع در قسمت پایین استفاده کنید. از آنجا که موتور استرلینگ مبتنی بر گرادیان دما کار می‌کند، می‌توانید قسمت بالایی را خنک کنید تا عملکرد بهتری حاصل شود.
مرحله پنجم: عیب‌یابی پس از ساخت موتور استرلینگ
معمولاً موتورهای استرلینگی که علاقه‌مندان در مقیاس‌های کوچک به ساخت آن‌ها می‌پردازند، از نظر تعادلی بین مقدار نیروی تولیدی، وزن و تعادل چرخ طیار و اصطکاک در کل سیستم، نسبتاً ظریف هستند و به همین دلیل، بدون شک مشکلاتی وجود خواهد داشت؛ به ویژه اگر اولین تجربه در ساخت موتور استرلینگ باشد.
از آنجا که موتور با گرمایش و خنک کردن سریع یک سیال کار می‌کند، مهم است که اختلاف دمای بالا وجود داشته باشد. افرادی که در مناطق سردتر زندگی می‌کنند ممکن است عملکرد بهتری را از یکی از این موتورها ببینند، زیرا افرادی در مناطق گرم‌تر ممکن است برای روشن نگه داشتن موتور دچار مشکل شوند.
مشکل دیگر ممکن است اصطکاک باشد. بررسی کنید تا مطمئن شوید که از پیستون هوایی درز نمی‌کند، اما همچنان می‌تواند آزادانه حرکت کند. یک قانون کلی این است که گرانش باید بتواند آن را با سهولت نسبی به پایین بکشد. اطمینان حاصل کنید که تمام اتصالات را روغن‌کاری کنید و وقتی چرخ طیار را می‌چرخانید، به نرمی کار می‌کند.
همچنین، اطمینان حاصل کنید که هیچ هوایی نمی‌تواند از موتور خارج شود. بستن کامل پیستون یا محور جابه‌جایی غیرممکن است (در غیر این صورت اصطکاک بیش از حد وجود خواهد داشت)، اما مطمئن شوید که اگر آن را زیر آب فرو ببرید، نشتی وجود ندارد. در صورت امکان، مقداری چسب دوقلو را مخلوط کرده و آن را آب‌بندی کنید.
این‌ها رایج‌ترین مشکلاتی هستند که در ساخت موتور استرلینگ ممکن است با آن مواجه شوید. اگر همچنان مشکل دارید، جامعه بزرگی از سازندگان موتورهای استرلینگ با تجربه در اینترنت وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها پرسش‌های خود را بپرسید.
کاربرد موتور استرلینگ
امروزه محبوبیت موتورهای استرلینگ به دلیل بهره‌وری بالای سوخت و بی‌صدا بودن نسبی در هنگام کار افزایش یافته است. این موتورها در برخی از ژنراتورها استفاده می‌شوند، زیرا می‌توانند با هر منبع گرمایی مانند گرمای خورشیدی یا گاز و چوب تغذیه شوند. مزارع خورشیدی در مقیاس بزرگ‌تر در آریزونا وجود دارند که با استفاده از موتورهای استرلینگ توان تولید می‌کنند.
در دهه ۹۰، ناسا در حال آزمایش قرار دادن یک موتور استرلینگ در یک کامیون بود. آن‌ها می‌توانستند از هر سوختی که می‌خواستند، از جمله گازوئیل و حتی سوخت جت، استفاده کنند. ناسا در نهایت این ایده را برای تحقیق در مورد استفاده از آن به عنوان یک ژنراتور ثابت کنار گذاشت.
نیروی دریایی سوئد خطی از زیردریایی‌های استرلینگ یا زیردریایی‌های پیشران مستقل هوایی ساخته است. این زیردریایی‌ها جدیدترین زیرساخت‌های برقی دیزلی هستند که می‌توانند چندین برابر بیشتر از سایر کشتی‌های برقی دیزلی زیر آب بمانند، کاری که فقط زیرساخت‌های هسته‌ای می‌توانند از پس آن بر بیایند.
+ در ریسمونک بخوانید:
